دست نوشت

سخنرانی استاد محمد امین پورامینی

بسم الله الرحمن الرحیم

از چند زاویه وجود مقدس حضرت فاطمه زهرا(ع) را می‌توان مطرح ساخت. حضرت فاطمه زهرا(ع) آن بانوی بزرگواری است که خود حجت خداست و از طرفی أم الحجج و أم‌الائمه است، او فاطمه و طاهره و معصومه و محدثه و این القاب و این صفات عالی را که دارا است و در واقع برترین زن جهان است، بنابراین ما یک مسئولیتی داریم نسبت به معرفی حضرت فاطمه زهرا(ع) در سه جهت:

 اول: شناخت فاطمه زهرا(ع) که اینگونه نباشد که ایشان را تنها به عنوان یک بانو و همسر نمونه (که یک معرفی خیلی مختصر و ناقصی است، و چه بسا هم حق مطلب ادا نشود) که در محیطی مثل خود ما می‌بینیم که یک بانو و زنی بیاید قیاس کند وجود حضرت فاطمه زهرا(ع) را با یک بانوی دیگر و بگوید الگوی من آن شخص دیگر است، چون شناخت کامل از نقش و ابعاد زندگانی حضرت فاطمه زهرا(ع) ندارد، و لذا حضرت را نمی‌شناسد، گرچه بحسب ظاهر در محیط شیعی هم رشد کرده است. (که اگر یادتان باشد این قضیه در زمان حضرت امام خمینی اتفاق افتاد که گزارشگری با یک نفر مصاحبه‌ای کرد و یک موجی انداخت و امام اعلی ا... مقامه موضع خیلی محکمی گرفتند). غیرت این مرد الهی در جاهای مختلف نمود داشت، از جمله در قضیه سلمان رشدی که معروف است، و نمونه دیگر هم در همین رابطه است. بنابراین ما یک مسئولیتی داریم که حضرت فاطمه زهرا(ع)در محیط شیعی آنطور که شایسته و بایسته است، در حد شناخت ناقص خودمان مطرح کنیم، و ما و خانواده‌های ما و دختران و همسران ما و جامعه ما و جوانان ما شناخت خوبی از این شخصیت بزرگوار داشته باشند.

دوم: شناساندن آن بزرگوار در محیط جهان اسلامی است که آن یک زبان دیگری می‌خواهد، و تکیه بر یک سری از محورها باید کرد، و یک سری از مطالب را باید پررنگ کرد. آن هم در یک فضای وسیع‌تر که مخاطب ما در این گستره حدود دو میلیارد نفر است. اگر در رابطه با بعد اول مخاطب ما مثلاً عدد شیعیان است حدود چهارصد میلیون نفر باشد اما در بعد دوم حدود دو میلیارد نفر بشر باید ایشان را بشناسد.

سوم: فراهم‌سازی شناخت جهانی حضرت فاطمه زهرا(ع)  است. آنجا دیگر شیوه تبلیغ به گونه دیگری است و باید با تکیه بر یک نقاط خاص ایشان را معرفی و جهانی کرد. شما ببینید مسیحیان در رابطه با حضرت مریم(ع) مطلب زیاد ندارند و یقیناً مطالبی را که ما در رابطه با حضرت مریم(ع) داریم بیش از مطالبی است که اینها دارند، و ما مطالب درست‌ و صحیح را داریم. مثلاً در رابطه با قضیه ولادت حضرت عیسی (ع)و تصحیح آن باور، اسلام خدمت بزرگی به بشریت و جهان مسیحیت کرد، وگرنه یهودیان که نظر فاسد دیگری داشتند و مسیحیان چون نمی‌توانستند معما را حل کنند به ورطه غلو افتادند. بنابراین در بعد جهانی مخاطب ما شش میلیاردند. آن کار دیگری را لازم دارد که بسیار بایسته است. ما واقعاً چه کرده‌ایم؟ در هرسه جهت قصور داریم اگر تقصیر نداشته باشیم.

این بانوی بزرگوار که به عنوان بانوی نمونه است باید یک جوری معرفی بشود که ما دختران ما، خانم‌ها و همه جامعه اسلامی ما شناخت خوبی داشته باشند و این بزرگوار را برای الآن هم الگو بدانند که آن بزرگوار الگویی است برای گذشته، حال و آینده بشریت. وقتی می‌شود بر این مطلب تکیه کرد که ما معرفی کنیم و معرفی وقتی است که شناخت کامل داشته باشیم. این بانوی بزرگواری که ذوابعاد است با این عمر کوتاه چه نقش آفرینی کرد! اینجا تکیه بر محور شخصی و فردی او و نیز تکیه بر محور اجتماعی او باید کرد. تکیه بر محور شخصی و رابطه خود و خدا. عبادات فاطمه زهرا(ع)، تسبیح فاطمه زهرا(ع)که هدیه آسمانی است از ناحیه حق توسط رسول اکرم(ص) به او. آن موقعیت عالی فاطمه زهرا(ص) که اصبحت محدثة. طرف خطاب جبرئیل واقع بشود در مدت 75 روز بعد از رحلت رسول اکرم(ص) که این بانو آنقدر موقعیت دارد که جبرئیل نازل بشود منتهی نه نزول به داعی وحی که اگر مورد اشکال واقع بشود که مگر جبرئیل بعد از رسول خدا (ص) نازل می‌شود بر کسی!؟ که جواب این است که بله جبرئیل صحبت می‌کند با غیر پیغمبر ولی نزول جبرئیل دوگونه است؛ نزول به داعی وحی که مختص به انبیاء است، اما نزول لابداعی الوحی که ممکن است جبرئیل با غیر انبیاء هم سخن بگوید، همانطوری که در رابطه با حضرت مریم است در رابطه با فاطمه زهرا(ع) و برخی از ائمه معصومین(ع) هم هست، و این صحبت به داعیه وحی نیست، بنابراین این منافات با انقطاع وحی پس از رسول خدا(ص) ندارد. هفتاد و پنج روز طرف خطاب واقع بشود و جبرئیل برای او صحبت بکند و مطالب را ایشان تلقی و بعد بازگو کند و تکرار کند و آنجا نویسنده آقا امیرالمؤمنین(ع) باشد که بنویسد مطالب را که تدوین شد به نام مصحف فاطمه(ع)، که تصریح شده است که یک آیه قرآن هم در آن نیست و بسیاری از وقایعی که اتفاق می‌افتاد و بعضی‌ها می‌آمدند ادعاهایی مبنی بر خلافت و امامت می‌کردند وکسانی که مطلب برایشان مشتبه شده بود (مثل قضیه نفس زکیه محمد عبدا... بن الحسن بن الحسن خودش و پدرش این گمان را داشتند که این همان مهدی است و چنین خیال باطلی را داشتند که حضرت امام صادق (ع)آنها را متنبه کردند و فرمودند نه شما او نیستید و اسم شما و اسم پدرت در کتاب مصحف فاطمه(ع) و یا کتاب علی(ع) نیست؛‌ من گشتم و در آنجا نامی از تو نیست) و در بعضی از قضایای خاص تاریخی این ماجرا تکرار شد، خلاصه آنکه مطالب مربوط به ملاحم و اخبار غیبیه در مصحف فاطمه(ع) است. پس این کاشف از آن موقعیت خاص فاطمه زهرا (ع)است، و در رابطه با دفاع از رسالت و دفاع از حریم نبوت در مکه و در مدینه ما حضور مؤثر فاطمه زهرا(ع) را می‌بینیم، در مکه وقتی که اهانت کردند و حضرت رسول(ص) در حالت سجده بود که آمدند و جسارت کردند، آنجا نقش حضرت فاطمه زهرا(ع) را می‌بینیم. در مدینه حضور فاطمه زهرا(ع) را در جنگ‌های احد و خندق می‌بینیم. در جنگ احد که حضرت رسول(ص) مجروح شده وجود مقدس حضرت فاطمه زهرا (ع)حاضر می‌شود و در واقع جنبه پرستاری از رسول اکرم (ع)را ایفا می‌کند که وقتی که سر و صورت پیغمبر اکرم(ص) غرق در خون است و دندان‌های پیغمبر شکسته شده است و خون جراحت بند نمی‌آید فاطمه زهرا(ع) قطعه حصیری را بر می‌دارد و آتش می‌زند و خاکستر آن را در موضع زخم رسول اکرم(ص) قرار می‌دهد که خون بند بیاید و خون بند آمد. را در جنگ خندق (که طول هم کشید) به نحو دیگری می‌بینیم که فاطمه زهرا(ع) شرکت می‌کند و غذا می‌آورند، و پس از رحلت رسول خدا(ص) در مهم‌ترین مسئله اجتماعی که مسئله خلافت و امامت و زعامت و رهبری است نقش پر رنگ فاطمه زهرا(ع) را می‌بینیم. از اتمام حجت با مهاجرین و انصار نمودن و از آنها طلب یاری کردن برای بیعت با امیرالمؤمنین(ع) گرفته تا آن خطبه. خطبه عجیبی بود! واقعاً ما اگر بتوانیم همان خطبه را در یک تیراژ بالایی چاپ کنیم و به زبان‌های مختلف دنیا عرضه کنیم یک گام بزرگی را برای معرفی حضرت فاطمه زهرا(ع)برداشته‌ایم. خطبه عجیب است و ابعاد مختلفی دارد، معارف دینی و جلوه‌های توحید و نبوت و امامت در آن هست. تأکید بر امامت حقه در آن هست. ترغیب مردم به قیام علیه غاصبان خلافت در او هست، و یک جامعه شناسی کامل در آن می‌یابیم، فلسفه احکام در آن وجود دارد، و خلاصه خطبه خیلی عجیبی است که آن حضرت در مسجد ایراد کردند، و این خطبه امروز از مهم‌ترین یادگارهای اهل‌بیت پیامبر(ع) است که بنی‌هاشم سفارش می‌کردند و این خطبه را به بچه‌ها یاد می‌دادند و می‌گفتند حفظ کنید و جایزه بگیرید. این خطبه چند شرح فارسی هم دارد که شروح خوبی هم هستند. شرح عربی هم خورده است. این صحنه حضور پر رنگ حضرت فاطمه زهرا(ع) است در مهمترین صحنه سیاسی جامعه که آثار آن را هم تا به امروز می‌بینیم. پس حضور حضرت فاطمه زهرا(ع) هم در بعد فردی، هم در بعد اجتماعی بسیار مهم است، و بیان فضائل حضرت فاطمه زهرا(ع) از محورهای مهم تبلیغی است که در بین همه مسلمانان جهان خواهان دارد، بیان فضائل خودش یک محور اساسی است که می‌توان بر آن تکیه کرد و موردی است که مورد اتفاق همه مسلمانان است. شما در هر محیطی که قرار می‌گیرید، هر کسی که می‌خواهد در هر محیطی باشد، شیعه باشد یا سنی، و حتی مسلمان باشد یا غیر مسلمان؛ بیان فضائل فاطمه زهرا(ع) جاذبه خود را دارد و کسی نمی‌تواند منکر آن باشد. در صحاح و در سنن ذکر فضائل فاطمه زهرا(ع) زیاد است، گرچه و همه مطالب را نقل نکرده‌اند ولی همان مقدار هم وافی به مقصود است. این کتاب فضائل فاطمة الزهرا(ع) اثر حاکم نیشابوری است که در دست من است، روی جلد نوشته‌اند: یطبع للمرة الاولی بعد العثور علی نسخته المخطوطة فی ترکیا.حاکم نیشابوری صاحب مستدرک است، متوفی 405. پهلوان فن است، حافظ و حاکم است که اصطلاحی در مقام بیان موقعیت عالی محدث است. او این کتاب را نوشته است، و اتفاقاً ذهبی وقتی که متعرض شرح حال حاکم نیشابوری می‌شود آنجا از این کتاب یاد می‌کند که در رابطه با فضائل فاطمه زهرا(ع). اما این کتاب چاپ نشده بود، تازه یک نسخه‌اش را پیدا کرده‌اند در ترکیه و در مصر چاپ شده است، بنابراین ما هم آن را چاپ نکرده‌ایم. اتفاقاً آن کسی که این کتاب را به اصطلاح تحقیق و چاپ کرده خیلی متعصب است، و زهر خودش را به عنوان تحقیق این کتاب در پاورقی این کتاب ریخته است. لذا الآن عده‌ای از فضلا در حوزه علمیه قم مشغول تحقیق این کتاب هستند که انشاء ا... چاپ شود، اما اهمیت این کتاب این است که این نسخه‌ای که الآن در دست من است که توسط دارالفرقان للنشر والتوزیع قاهره در مصر چاپ شده است. پس معلوم می‌شود که هنوز گنجینه‌های ارزشمندی وجود دارد که با جستجو پیدا می‌شود. یک نویسنده قوی مثل حاکم نیشابوری کتابی در رابطه با فضائل فاطمه زهرا(ع) بنویسد و این کتاب سالیان دراز در دسترس قرار نگیرد پس از صدها سال به چاپ رسید.

بنابراین با تکیه بر محور ذکر فضائل فاطمه زهرا(ع) در همه محیط‌ها و مخصوصاً محیط برادران اهل سنت محور قرار داد، چون کسی نمی‌تواند منکر آن بشود، و جالب اینجاست که رسول اکرم(ص) تکیه فراوان بر این نکته دارد بر محوریت فاطمه زهرا(ع): «رضاها رضای، غضبها غضبی»؛ تکیه بر غضب و رضای فاطمه زهرا(ع) دارد. باید در احادیث رسول اکرم(ص) با این دید هم نگاه کرد که وقتی رسول اکرم(ص) فضائلی را در رابطه با برخی از شخصیت‌ها بیان می‌کند آن فضائل در آینده جلوه و نمود پیدا می‌کند، وقتی که رسول اکرم(ع) نسبت به فاطمه زهرا(ع) بر محور رضایت فاطمه(ع) و خشم و غضب فاطمه(ع) تکیه می‌کند این تکیه بر امری است که "سیقع" که واقع شدنی است، و رسول اکرم(ص) دارد خبر می‌دهد به امری که در آینده قرار است واقع شود. آن چه امری است که باعث رضای فاطمه زهرا(ع) است؟ و آن چه امری است که باعث غضب فاطمه زهرا(ع) است؟ خوب این هم یک محوری است برای تأمل که ببینیم فاطمه زهرا(ع) کجا غضب کرد و کجا خشنود شد؟ و چرا غضب کرد؟

پس باید ابتدا ببینیم ایشان در یک امری ناراحت شد یا نه؟ این یک مطلب؛

مطلب دوم اینکه اگر شد موردش چه بود؟ تشخیص مصداق.

مطلب سوم موضع‌گیری ما چگونه باید باشد؟

تأمل در همین سه مطلب خیلی از راه‌ها را باز می‌کند، و خیلی از موضع‌گیری‌ها را تصحیح می‌کند، و خیلی از واقعیات را کشف می‌کند. اینها دیگر در محیط‌هایی که آمادگی دارند و حساسیتی ایجاد نمی‌کند می‌شود عنوان کرد. عزیزان اهل فن هستند و می‌دانند ما یکسری از مطالب را در محیط‌های علمی خاص راحت‌تر می‌توان بحث کرده و مطرح کنیم‌. یکسری از مطالب را در محیط‌های عام باید بیشتر روی آن تکیه کرد. برخی از مطالبی را که باید در محیط‌های خاص مطرح کرد و نتیجه گرفت چه‌بسا اگر در محیط عام عنوان کنیم نتیجه نگیریم، و یا نتیجه معکوس باشد. این را باید با تشخیص شرایط مکانی و زمانی، انتخاب سوژه و موضوع کرد، و مطالب را عنوان کرد..در خیلی از محیط‌های علمی برادران اهل سنت در حلقه‌های درسی‌شان در حوزه‌های علمیه‌شان خیلی از این مطالب را می‌شود عنوان کرد، در یک محیط علمی بدون هیاهو. بالاخره سؤالی است و این سؤال جواب می‌خواهد، از آنها باید پرسید که جواب چه دارید؟ آیا فاطمه زهرا(ع)محور هست برای غضب و خشنودی یا نه؟ عبارت «یؤذینی ما یؤذیهاو یسرنی ما یسرها»، آیا رسول اکرم(ص) این را فرموده است یا نه؟ اگر منکرند خوب باید آن احادیث را مطرح کرد، وقتی که احادیث صحیحه و معتبره مطرح شد قهراً مورد قبول واقع خواهد شد، آنگاه باید رفت سراغ مصداق. کجا فاطمه زهرا(ع) غضب کرد؟ کجا دم فرو بست وسخن نگفت؟ و روی خود را برگرداند؟ چرا مدتی اعتصاب کرد و کسی را به حضور نپذیرفت! چرا وصیت کرد به دفت شبانه؟ چرا وصیت کرد که عده‌ای بر من نماز نخوانند! آیا اینها هست یا نیست؟ اگر منکرند باید بحث روایی و تاریخی کرد، و اگر قبول دارند چرا  موضع‌گیری مناسب ندارند؟! آیا ما باید یک تاریخی را بخوانیم بدون اینکه موضع‌گیری داشته باشیم؟! یا اینکه نه باید یک موضعی را هم داشت؟! خوب تأمل در این مطالب راه گشا است.

مرحوم آیت الله معرفت درباره این کتاب می فرمایند:اربعین حسینی یکی از پربحث‏ترین واقعه‏ی طف است، که از جوانب مختلف مورد تحقیق و بررسی محققان قرار گرفته و تاکنون آثار و دست آوردهای گران‏بهایی در این زمینه ارایه گردیده است و با حرکت زمان پژوهشهای ارزنده‏تر و جامع و کامل‏تری بهره‏ی جامعه‏ی پژوهشگران سخت‏کوش می‏گردد و از جمله‏ی این تحقیقات ارزنده، تحقیقی است که محقق فاضل و نستوه جناب عمده الاعزه آقای محمد امین پورامینی از فضلای بنام حوزه‏ی علمیه‏ی قم انجام داده، و جدا قابل استفاده و بهره‏مندی حقیقت جویان قرار گرفته و در طلیعه‏ی تحقیقات دیگر ایشان مورد توجه می‏باشد.

                                      محمد امین پورامینی

سفری یک ساعته بستری شد که ایرج افشار را بشناسم، سال 1374 برای شرکت در کنگره بزرگداشت ابوالفضل رشید الدین میبدی همراه با دیگر مدعوین که اکثریت قریب به اتفاق آنان را اساتید وفرهیختگان دانشگاهی تشکیل می دادند در فرودگاه مهر آباد بودم، عده ای نیز از مشهد مقدس آمده بودند از جمله حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی و جناب آقای دکتر رکنی یزدی– که بسیار شیفته متانت وتواضع واخلاق او شدم- ، سوار بر هواپیما که شدم بر حسب اتفاق بر روی صندلی بغلی ما یکی از چهره های علمی بود که او را نمی شناختم، سر صحبت باز شد او را اهل فن در رشته کتابشناسی ونسخه شناسی یافتم، خودش را معرفی کرد که ایرج افشار هستم، گفتم اسمتان را شنیده بودم ولی توفیق دیدار را تا کنون نداشتم، واین برای من مغتنم بود؛ مقاله ای را با عنوان (جلوه های ولایت در تفسیر کشف الاسرار) برای کنگره نوشته بودم که باعث دعوت ما حضور در کنگره شده بود، در آن نوشتار جنبه های مثبت تفسیر را ستوده وجنبه های منفی آن را نقد مختصر کرده بودم، گرچه گویا این روش باب طبع عده ای نبود؛ آقای عبد العظیمی به نقل از مرحوم دکتر شهیدی نقل کردند که چون این کنگره جنبه بزرگداشت دارد لذا مراعات گردد!! وخیلی انتقاد نشود! ولی این باب طبع ما حوزویان نبوده ونیست، لذا سیر بحثهای چهره های حوزوی در کنگره (که اتفاقا ومتاسفانه حضوری کم رنگ هم بود) خوب ومنصفانه بود؛ از جمله کسانی که سخنرانی داشت مرحوم آیت الله معرفت و آیت الله استادی بود، بهر حال مقاله ما در جلد اول مجموعه مقالات چاپ شد ولی آخرین مقاله قرار گرفت!؛ از چاپ جلد دوم هم خبری ندارم که به کجا ختم شد؛ به هر حال در طی این سفر حدودا یک ساعته تهران تا یزد زمینه آشنایی وگفتگو با مرحوم استاد آقای ایرج افشار فراهم شد، وشیفته انصاف واخلاق ومتانت او شدم، از جمله مطالبی که عنوان شد ذکر خیر مرحوم علامه محقق آقا عزیز طباطبایی شد، ایشان بسیار حق حیات بژوهشگران داشت وانصافا پدری میکرد؛ آقای افشار نیز بسیار از او تجلیل کرد وبر تخصص ویژه او در امر کتابشناسی ونسخه شناسی تکیه ورزید، سخن از مشکل کتابخانه های عمومی به میان آمد گفتم : متاسفانه برخی کتابخانه ها را باید موزه نامید، چون محقق وپژوهشگر نمی تواند آنطور که شایسته وبایسته است بهره برد؛ آقای افشار تصدیق کرد؛ ویک خاطره را برایم نقل کرد که در یکی از کشورهای غربی یک شخصی به کتابخانه می رفت و از عکسهای درون یک کتاب خوشش آمد وآنها را می برید؛ او را وبه نزد رئیس کتابخانه بردند؛ مسئولان عوض توبیخ او را مورد تشویق قرار دادند وبه او کتاب هدیه دادند! چون کار او را ناشی از عشق به کتاب وکتابخوانی وکشف حقیقت دانستند! گرچه تصرف در کتاب مورد تایید نیست وضمان آور است، ولی درسی است به متصدیان کتابخانه ها، امروزه آنچه که به درد محققان وپژوهشگران می خورد کتابخانه های تخصصی دارای قفسه باز است؛ کاری که حجت الاسلام والمسلمین شهرستانی در قم انجام داد؛ وگرنه کتابخانه های بزرگ سنتی وروش مدیریتی سابق را باید موزه وموزه داری نامید، به هر حال خاطره شیرین آشنایی با مرحوم ایرج افشار بر ذهنم باقی وماندگار شد. ایرج افشار، تاریخ‌پژوه، نسخه‌شناس، ایران‌شناس و جهانگرد،و 18 اسفندماه در سن 85سالگی در بیمارستان درگذشت.او متولد 16 مهرماه سال 1304 در تهران بود و «اسکندرنامه»، «انجونامه»، «پرونده‌ی صالح»، «گاه‌شماری در ایران قدیم»، «ریاض‌الفردوس» و «جستارها درباره‌ی نسخه‌ی خطی» از جمله نزدیک به 300 عنوان کتاب منتشرشده‌ی او در زمینه‌های تصحیح، تألیف و ترجمه هستند.

جنایت مزدوران سعودی در قتل عام مردم بی دفاع بحرین دل همه را به درد آورد، این جنایت توسط مزدوران کسی انجام می گردد که به نا حق لقب خادم الحرمین بخود گرفته بود واز این پس باید لقب قاتل المسلمین بر او نهاد، گرچه عوامل وهابیت ده ها سال است که به کشتار و جنایت و تکفیر دیگر مسلمانان مشغولند ودر دهه اخیر صد ها جنایت وکشتار و سربریدن در عراق وپاکستان وافغانستان وعربستان و.. انجام دادند که به حساب القاعده نوشته شده است ولی چه کسی است که نداند که آبشخور فکری آنان از کجاست؟ ولی آنچه که امروز در بحرین اتفاق می افتد حضور رسمی وبی شرمانه نظامی عربستان در کشوری است که حدود هفت صد هزار شهروند دارد وغالب آنان از شیعیان هستند؛ بنابراین این بار نقاب را از چهره زشت خود برداشته وبه جنگ علنی آمده اند؛ آنهم با مردمی بی سلاح که خواسته های مدنی خود را در قالب تظاهرات مسالمت آمیز مطرح ساختند؛ گرچه چراغ سبز آمریکا را باید درک کرد که برای حفظ موقعیت خود در منطقه دست از شعارهای براق دفاع از حقوق بشر ودمکراسی خواهی برداشته واجازه دخالت نظامی کشوری علیه کشوری دیگر صادر می کند.

این خبر را در برخی سایتها دیدم:

رییس‌جمهور در ادامه تاکید کرد: ما به دنبال الگوی اسلامی ایرانی هستیم؛ اسلامی به این مفهوم که هدف و الگویمان اسلامی باشد و ایرانی به این مفهوم که با روش‌های ایرانی کشور را بسازیم، که البته بحث دیگری وجود دارد به نام اسلام ایرانی که آن را در جای دیگری باز خواهم کرد.
وی ادامه داد: مفهومی که ما از ولایت می شناسیم بر اساس فهم ایرانی از اسلام است، نتیجه این فهم از اسلام در طول 1400 سال فردی مانند امام خمینی است، در حالی که نتیجه اسلام دیگران نتیجه دیگر است.http://www.dolateyar.com/view-9473.html

ولی باورم نشد..

چند روزی صبر کردم بلکه تکذیبیه ای صادر شود اما نشد!!

آیا با گذشت بیش از سی سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران باید به این نتیجه باطل برسیم؟

این کدامین اسلام ایرانی است که در جای خود باز خواهد شد؟ چرا شفاف سخن گفته نمی شود؟ اگر این اسلام همان اسلام اصیل و پاک و زلالی است که ریشه از محمد وآل محمد دارد و امام بزرگوار از آن به عنوان اسلام ناب محمدی یاد کرده است که شناخته شده است و امواج آن جهان را در نوردیده وموج بیداری اسلامی خاورمیانه را فرا گرفته  وپس از پهلوی، مبارک وبن علی را آوراه ساخته واساس کاخ سیاه سفید را لرزانده است.

واگر آن اسلامی است که ملت اسرائیل را به رسمیت می شناسد وآغوش باز به روی بازیگران سینما گشوده ونوروز را از شعائر الهی معرفی کرده ودر پی جشن جهانی نوروز وبالیدن به تخت جمشید است که این اسلام ناشناخته وهرگز به رسمیت شناخته نخواهد شد..

آیا شناخت ولایت بر اساس فهم ایرانی این است؟ اگر چنین است پس چرا امام صادق (ع) به ابو مسلم خراسانی ایرانی خودمان – که در پی به قدرت رساندن ایشان به مسند خلافت بود- اعتنایی نکرد وبه او فرمود: نه تو از یاران منی ونه این زمان زمان من!

اسلام ومذهب فراتر از قومیتها واحساسات ناسیونالیستی است..

اینگونه سخنان نسنجیده بر زبان راندن به ضرر شیعه وشیعیان تمام می شود، ودر عوض وهابیان ووهابی مسلکان ودشمنان انقلاب را شاد خواهد ساخت.

شرکت در کنگره بزرگداشت آیت الله العظمی مرعشی نجفی- 12 اسفند 1389- قم

1

http://bookfriend.blogfa.com/post-205.aspx

محمدامین پورامینی

خبر فرار قبحی نا مبارک (حسنی مبارک سابق) موجی از شادمانی در بین ملتهای اسلامی وعربی وبخصوص ملت ریشه دار مصر پدید آورد، وسنت الهی بر این قرار گرفت که در سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به رهبری امام خمینی پیروزی دیگری برای امت اسلامی با فرار ذلیلانه نا مبارک رقم بخورد، وموجی از امید را در بین ملت ستم دیده وتحقیر گشته کشورهای عربی بهمراه آورد؛ این واقعه مهم تاریخی را از چند نقطه نظر می توان ملاحظه  وبر چند مطلب می توان تکیه کرد:

1-      ملت مصر از سابقه فرهنگی وسیاسی وتاریخی مهمی برخوردار است، وهمواره دانشمندان روشن اندیش ومعتدلی را در خود داشته است، از نظر سیاسی در برهه ای از زمان نقش رهبری امت عرب را یدک می کشید (گرچه گرایش ناسیونالیستی همواره ضربات مهمی را بر پیکر امت اسلامی وارد کرده است)، واز نظر فرهنگی واجتماعی سمبل اعتدال اسلامی بشمار آمده است، فتوای شیخ الأزهر علامه شیخ محمود شلتوت مبنی بر جایز دانستن پیروی از مذهب تشیع گواه این ادعا است، گرچه افکار سلفی ووهابی گری را نیز داشته است ومنحرفانی چون محب الدین الخطیب (صاحب الخطوط العریضه) وأحمد الأمین (صاحب فجر الاسلام) در میان آنان بوده وموجب دامن زدن به آتش تفرقه در میان امت اسلامی بوده اند وامروز نیز برخی جریانهای سلفی گرا در میان ایشان وجود دارد ولی موج تاثیر آنان محدود بوده ونتوانسته است چهره اعتدال گرای مصر را بزداید، وحتی چندی پیش شیخ علی جمعه مفتی مصر وشیخ احمد الطیب شیخ الأزهر در راستای فتوای شیخ شلتوت وشیخ سلیم البشری مطالب جالبی را گفتند، شیخ یوسف قرضاوی را نیز میتوان از عالمان نسبتاً معتدل مصر شناخت (ولی چندی پیش مطالب ناروایی را پیرامون شیعه وجمهوری اسلامی گفت که در کمال بی انصافی بود)،  مصراز نظر سیاسی پناهگاه مصلحانی چون سید جمال الدین اسد آبادی است که توانست با همکاری عالمان برجسته ای چون شیخ محمد عبده پایه گذاری جنبشی بزرگ در عرصه فرهنگ وسیاست در عصر خود باشد که بعدها گرچه با ضعف وسستی ادامه یافت، دانشمندانی چون سیوطی را در خود پرورانده و نویسندگان مهمی چون طه حسین و غزالی و عبد الفتاح عبد المقصود، وگویندگان برجسته ای چون شیخ عبد الحمید کشک را پرورانده ، وقاریان مشهوری چون مصطفی اسماعیل، عبد الباسط، غلوش و.. را از آن خود ساخته است، عموم اهل مصر دوست دار اهل بیت (ع) بوده ووجود مقام رأس الحسین (ع) ومزار منسوب به حضرت زینب (ع) ومزار حضرت نفیسه (ع) زیارتگاه خاص وعام ایشان بوده وهست، دانشگاه بزرگ الأزهر  نام خود را از کلمه زهرا (ع) گرفته است، وحکومت چند صد ساله فاطمیان آثار خود را نگاه داشته است.

2-      فرار طاغوت مصر را بمنزله سقوط کامل نظام او  نباید پنداشت، وجود معاون سرسپرده او عمر سلیمان و واستمرار بدنه حکومتی وی همچنان خطرساز است، وقتی میتوان امید کامل داشت که بتوان با انجام انتخاباتی کاملا آزاد منتخبان واقعی ملت نظام جدید را تعریف وارکان آن را استوار سازند؛ نشانه استقلال واقعی را وقتی میتوان دریافت که حکومت مصر بطور رسمی قرار داد ننگین کمپ دیوید را ملغی ودیگر قرارهای ننگین را با رژیم صهیونیستی را کأن لم یکن اعلام دارد. بسته شدن سفارت رژیم صهیونیستی وبازگشایی سفارت جمهوری اسلامی ایران وکمک رسانی بی دریغ وآسان وهمه جانبه غذایی وتدارکاتی وحتی نظامی به ملت ستم کشیده فلسطین در غزه مهمترین سنجش دست یابی به استقلال است.

3-      فرمایشات رسا وشیوا وجامع مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای که در نماز جمعه اخیر که به زبان عربی ایراد فرمودند بسیار زیبا و ذو ابعاد بود وراه آینده را برای ملت مصر ترسیم کرد وجلوی تک دشمن را در بعد جنگ تبلیغاتی ورسانه ای وشایعه پراکنی گرفت، به گونه ای که تا مدتی آنان را مات ومبهوت وسرگیج کرد، خلأ رهبری مشکل اساسی انقلاب مصر است که باید منتظر رویدادهای آینده بود، بی تردید آنچه که برای آمریکا مهم است حفظ منافع ومصالح کشور خودشان است، لذا در این شرایط سراغ مهره های خود خواهند رفت که چه بسا عنوان اسلام خواهی داشته باشند، اینجاست که رهبری آگاه وشجاع وهوشیاری ملت می تواند کارگر باشد، وگرنه دشمنی که از در بیرون رفته از پنجره باز خواهد گشت.

4-      بی تردید تجربه انقلاب اسلامی ایران برای همه ملتها قابل تکرار است، پیروزی مردم مصر وتونس ثابت کرد که انقلاب در میان مرزهای خود محصور نبوده وملتها پیام واقعی آن را درک کرده اند، واین واقعیت لرزه را بر اندام استکبار جهانی ومزدوران منطقه ای خود انداخته است، امید است فتنه گران سال 88 نیز چشمشان را باز کرده وبیش از این خود را در گرداب نابودی وسراشیبی سقوط قرار ندهند.