دست نوشت

سفر به کوی عشق

عمیق نفس بکش؛ چشم‏هایت را ببند و مسافر خیال شو؛ حتى اگر نامى از تو در زمینه سپیده عمره نباشد. زود بیا و اسم بنویس.
برنده قرعه‏کشى هم هر که عکس آسمان در دلش بیفتد؛ هر که بتواند بى‏بهانه گریه کند؛ هر که بتواند بى‏واهمه خودش باشد.
مبلغش هم، نیایش یک شب بهتر از هزار ماه؛ سوز یک آه گرم‏تر از خورشید؛ شکسته یک دل سخت از سنگ.
مدت سفر هم دل‏خواه است. از توبه رنگین آدم و حوّا تا طلوع آفتاب میان دستان کعبه؛ حتى اگر یک روز به عمر زمین مانده باشد.
حالا نظرت چیست؟ مسافر مى‏شوى با ما؟
حتى اگر نامت را میان نام مسافران عمره پیچیده باشند، باز هم براى پرواز، محتاج این سفرى. باید زلال شوى؛ جریان پیدا کنى وگرنه آن سفر هم کمکى به دریا رسیدنت نمى‏کند. آخر بعضى از این آبگیرها بد جورى آدم را گول مى‏زنند.
آماده شده‏اى؟ ساکت را بسته‏اى؟ همه چیز را چه، برداشته‏اى؟ هفده شب و روز دیگر راهى مى‏شویم. یادت باشد هیچ تکه‏اى از خودت را این جا جا نگذارى. همه چیز را براى پاک و نو شدن با خودت بردار؛ مخصوصاً دلت را. مى‏خواهم وقتى که برگشتیم همه بفهمند میان حضور ملائک قدم زدن چه لذتى دارد. همه حس کنند با هر بار گشتن دور خانه او چقدر به او نزدیک شده‏اى. باید همه بفهمند کجا بوده‏اى.

http://www.porseman.net/defaulte.aspx?namayesh=23

پرچم بر زمین نماند

بررسى جایگاه ممتاز حضرت زینب (ع) پس از واقعه کربلا 

محمدامین پورامینى

  
علم واژگون گردید و علمدار نقش بر زمین . دستان او یک طرف ، مشک سوراخ گشته او طرفى دیگر، کمر حسین (ع) شکسته شد،... تا آن گاه که نفس مطمئن حسین (ع) به ملکوت اعلى پر کشید و خون پاکش سرزمین تشنه عشق را سیراب کرد.
پرچم را پرچمدار و علم را علمدارى باید.

چه کسى بهتر از زینب ؟ زینبى که سبط نبى ، بنت على و اخت ولى بود.
او تاریخ مجسم است . از روزى که پیامبر را در اندوه دید و مادر را دل و پهلو شکسته و سیلى خورده، و پس از آن در حال ایراد سخن لبت به شکوه گشود و سخن او را روایت کرد و غربت و مظلومیت پدرش امیر مؤ منان على  و برادرش امام مجتبى را مشاهده کرد، تا این زمان بر همه چیز آگاه است .
کربلا را آغازى است که پایان ندارد. این اول را آخرى نیست . اینجا علم بر زمین نمى افتد و کسى جز زینب پرچمدار نیست . باید پرچم را برداشت و با خود برد. به کجا؟ به قلب دشمن به اندرون کاخ ظلم . به دارالاماره پسر مرجانه و ستمخانه یزید. از کربلا تا به کوفه ...، از کوفه تا به شام ...، از شام به مدینه و از مدینه به همه عالم . این پرچم رسالت خون حسین است که تا ابد در حرکت و تپش است و هیچ گاه از حرکت باز نمى ماند.
سیر تاریخ را از عصر عاشورا ورق مى زنیم ، تا جایگاه ممتاز عقیله بنى هاشم را بیابیم.

1. در کربلا
حفاظت از جان حجت خدا، امام زین العابدین (ع) از مهم ترین وظایف شیر زن دشت کربلا است . آن گاه که ددسیرتان به خیام آل الله یورش ‍ بردند خیمه ها را آتش زدند، آن کس که از جان امام در میان خیمه نیم سوخته نگهدارى کرد، زینب بود. و آن گاه که اسیران آل البیت را بر سوار بر شتران برهنه کردند، در حالى که اجساد شهیدان کربلا چون ورق هاى پاره گشته قرآن ، بر زمین داغ کربلا مانده بود، تسلى بخش دیگران و امام ، زینب بود.امام زین العابدین (ع) این صحنه جان گداز را چنین بازگو مى نماید: آن گاه که آن مصیبت بزرگ در کربلا بر سر ما فرود آمد و پدرم و یارانش ، از فرزندان و برادران و دیگر بستگان ، به شهادت رسیدند و ما را به قصد کوفه سوار بر شتران برهنه نمودند، نگاه به پیکر شهیدان انداختم که چگونه بر زمین افتاده ، هیچ کسى در فکر خاک سپارى ایشان نیست . این صحنه بسیار بر من سخت آمد و دلم را به درد آورد و حالم را دگرگون ساخت ، که نزدیک بود جان بسپارم ، عمه ام زینب که حال پریشان مرا دید، فرمود: اى یادگار جد و پدر و برادرانم ، تو را چه مى شود؟ گفتم : چگونه بیتابى نکنم ، در حالى که آقایم ، برادرانم ، عموهایم ، فرزاندنشان و خویشان خود را غرق به خون مى بینم ، که بر خاک افتاده ، هیچ کس اقدام به دفنشان نمى کند و کسى نزدیک ایشان نمى رود. گفت : اندوهگین مباش که این واقعه قبل از روشن بود. خداوند گروهى را بر خواهد انگیخت که این پیکرهاى پاره پاره را جمع کرده ، آنها را به خاک سپارند و بر سر قبر پدرت ، سید و سالار شهیدان ، پرچمى نهند که هرگز از بین نمى رود و همواره در حرکت و تپش خواهد ماند و سردمداران کفر و پیروان گمراهى نهایت کوشش خود را در مبارزه و مقابله با آن به کار خواهند بست ، ولى از عهده انجام آن بر نخواهد آمد و روز به روز بر عظمت و جلوه خود خواهد افزود.