دست نوشت

اشکهاى نیمه شب پدر شمع فطرت او را فروغ بخشید.این ربوبى مایه تلاش و سرمایه بردبارى و پایدارى او در پیکار با نفس و پیمودن مدارج کمال گردید.

روح بى قراراو علوم رایج دو حوزه طبس و مشهد مقدس را در نور دید. با هجرت به حوزه پر رونق آن روز قم توفیق درک محضر عارفان و فقیهانى همچون : عارف واصل میرزا جواد ملکى تبریزى فقیه عارف آیت الله شاه آبادى حکیم الهى سیدابوالحسن رفیعى قزوینى آیت الله حاج شیخ حسن کاشى آیت الله میرزا على اکبر یزدى و آیت الله العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى موسس حوزه علمیه قم را یافت و نزد آنان دانش فقه واصول حقایق اسفار و حکمت و لطایف عرفان و سلوک را آموخت . مدتى قرین و همدم عارف سالک آیت الله میرزا جوادملکى تبریزى بود وازاو جز فقه اخلاق و عرفان علوم دیگر از آن جمله ریاضى را فرا گرفت .

ذهن جستجوگر و روح حقیقت جوى او رااساتید حوزه علمیه قم قانع نکرد و در پى گسترش معرفت دینى و ژرفایى دانش فقه واصول خود با وجود مخالفت موسس حوزه علمیه قم مرحوم آیت الله حائرى یزدى راهى نجف اشرف شد. در حوزه نجف از محضر آیا و بزرگانى همچون آیت الله میرزا محمد حسین نائینى آقا ضیاء عراقى شیخ محمدحسین اصفهانى (کمپانى ) سیدابوالحسن اصفهانى و عبدالهادى شیرازى بهره ها گرفت . آن مرحوم در زمن مرجعیت آیت الله العظمى سیدابوالحسن اصفهانى به عضویت شوراى افتاى ایشان انتخاب شد. دراین شورا توفیق همدالى و هم فکرى با بزرگانى چونان : شیخ کاظم شیرازى شیخ موسى خونسارى شیخ محمدعلى کاظمى شیخ حسین حلى و میرزا حسن بجنوردى را یافت .

مرحوم آیت الله طبسى بااینکه در نگاه همه اساتید و بزرگان و مراجع زمان خود توان افتا و رساله نویسى را داشت و داراى بیش از شصت اجازه اجتهادى و حدیثى از آن بزرگان بود بر مسندافنتا ننشست واز طریق دیگر که صلاح و خیرامت در آن بود به دفاع از نوامیس تشیع و موازین شریعت محمدى (ص ) پرداخت .

آن مرحوم با زبان و قلم به حفظ کیان پرداخت واین مهم را نه تنها براى خود مایه کاستى ندانست که تکلیف وافتخار همه دین شناسان مسولیت شناس و فقیهان متعهد مى شمرد.

دراین راستا فارغ ازنام و عنوانهاى علم سوز و وقت بر باده ده به تحقیق و تبلیغ دین با لم و بیان پرداخت .

روح بلند او که شیفته دفاع از تشیع بسط ارزشهاى اسلامى و عامل به تکلیف بود او را آنچنان در خود غرق کرده بود که به هیچ چیز جز حراست از مرزهاى اعتقادى اسلام و عمل به تکالیف دینى نمى اندیشید.او به علم به دیده ابزار هنگامه گرم کن و مایه فخر و تبختر نمى اندیشید که علم را بسان مشعلى براى هدایت اجتماع به دست گرفت تا جان انسانها و راه اجتماع را روشنى بخشد

الشیعه والرجعه اثبات الرجعه تبصره المتعلمین فى عقایدالمومنین ذخیره العباد فیما یتعلق بالمعاد القول الفصیح فى اصول الدین الصحیح مصباح الهدى فى الرد على القادیانیه مصباح الاضلام الصوفیه المبتدعه النجعه فى الرجعه عقدالفوائد فى اصول العقاید دروس فى العقاید.

آرمان آن مرحوم عینیت یافتن احکام و معارف زندگى سازاسلام بود. در دل او نورامید به آینده درخشان در سرنوشت مسلمانان موج مى زد. انقلاب اسلامى را حرکتى عمق در راه پیاده شدن آرمان انبیاء واولیاى الهى در جهان مى دانست . آرزوى پیراستن عتبات و حرمین مبارک رااز لوث سلطه حرامیان به وسیله رزمندگان در سر مى پروراند. نگران جبهه ها و جنگ بود. آرزوى شرکت در آن میدان مقدس را داشت و دراین راه فرزند برومندش را فدا کرد .

او حامى عالمان مصلحى همچون : مرحوم آیت الله مدرس و حضرت امام خمینى رضوان الله تعالى علیه بود و حمایت ازامام خمینى قدس سره را حمایت ازامام زمان مى دانست .

اساسا آن مرحوم حرکت اصلاح گرایانه و ایجاد جامعه دینى رااز وظایف عالمان مسوولیت شناس مى دانست ازاین روى با همکارى و عالمانى دین باور و مسوولیت شناس [ جمعیت العلماء] را در نجف اشرف پى نهاد. سخن درابعاد زندگى آن بزرگ بویژه روش اخلاقى او بسیاراست که دراین مقال نمى گنجد.