دست نوشت

 از على گفتن و او را نشناختن سخت است ، او چهره همواره مظلوم جهان باقى خواهد ماند، آن زمان که کرسى طلبان بر وى ستم کردند واو را مجبور به خانه نشینى نمودند وجهان بشریت را از پرتو خورشید وى محروم ساختند و او تنها بخاطر ماندگارى اصل وکیان اسلام این عزلت را بجان خرید تا مبادا رنجها وکوششهاى رسول خدا (ص) به هدر رود،  واین قوم به همان عهد نادانى وجهالت وگمراهى دوره پیشین خود برگردند وعنوان عقب گرا وواپسگرا بر خود گیرند، وزحمات یامبر(ص)  بر باد  رود ، ورنج وکوشش وى بى ثمر.

آرى آن زمان نقطه آغازین دوره ستم بر على بود، گرچه ریشه آن را در پیش از آن باید جستجو کرد، او تاوان نقش بى همتاى خود را در دفاع از رسول خدا (ص) وآیین جهانیش پرداخت، وضربه خوردگان جنگهاى بدر وخیبر وحنین و.. اینگونه از وى انتقام گرفتند.

ستم پیشگان در خانه او را بستند،  این در تنها خانه اىبود که رسول خدا (ص) اجازه داد که به سمت مسجد باز باشد، وجز آن در تمامى درها بسته گردد، ولى آنچه شد باز شدن تمامى درها جز در خانه على بود! ، این همان درى است که پیامبر شش ماه کنار آن قرار گرفت وبا تلاوت آیه تطهیر آنان را به نماز فرا مى خواند، تا به امت بفهماند این آیه مصداقى جز اهل این خانه ندارد، ولی آتش بیاران معرکه  گرد این خانه جمع شدند، و تهدید کردند که خانه را با هرکس اندرون اوست مى سوزانند!  على اینجا تک وتنهاست ، ودر این راه فاطمه (ع) را ازدست داد و شهید ولایت گشت، فاطمه (ع) با وصیت نامه سیاسى خود که < مرا شبانه غسل وکفن کن ودر دل شب پیکر مرا به خاک بسپار>  پرده از چهره ستمکاران برداشت.

پس از غم شهادت فاطمه ، بار اندوه على دوچندان شد. واین غم بیست وپنج سال ادامه یافت.

در زمان خلافت کوتاهش مال پرستان، ریاکاران، ستمکاران جاى نداشتند وپرچم مخافت برداشتند..

تا شب 21 ماه رمضان سال چهلم فرا رسید، وروح ملکوتى او به حق پرکشید، ولى باز ستم بر على ادامه پیدا کرد، تا آنجا که امویانى در کربلا حسین (ع) را محاصره کردند گفتند : ما با تو به خاطر دشمنى که با على داریم میجنگیم!

امروز هم على مظلوم است، جلوه ستم رنگ عوض میکند، ولى هدف یکى است.